Όλα ξεκίνησαν με ένα διατροφολόγο που αποφάσισε να βασανίσει διατροφικά κάτι χιλιάδες Γαλλίδες (και όχι μόνο) που έκαναν ευαγγέλιο το βιβλίο του. Η Βίβλος της αδυνατισμένης όλο ενέργεια γυναίκας έφτασε και στα χέρια μου μοιραία λίγο μετά τις γιορτές... να το ξαναπώ: μ ο ι ρ α ί α...
Αυτή η μοιραία αναπόφευκτη αυτοστέρηση των κοιλιοδουλικών μου δικαιωμάτων με έφερε αντιμέτωπη με μέγιστα μαγειρικά ερωτήματα όπως "χωρίς λάδο-αλάτι πως θα το φάω το κοτοπουλάκι μάνα μου;"
Η απάντηση βρισκόταν στο κόκκινο ντουλάπι, διπλά στο παράθυρο.Το άνοιξα δειλά και αρχικά κοίταζα μπερδεμένη. Τα είχα ξεχάσει κάποια από αυτά τα βαζάκια.Μερικά με κολλημένες ετικετούλες, βαλμένα το ένα πάνω στο άλλο , από μεγάλο σε μικρό σαν πυραμίδα.Αρχισα να τα ανοίγω ένα ένα.
Πρώτα σε χτυπάει η μυρωδιά, εκεί ανάμεσα στα μάτια και τρυπώνει κατευθείαν στα πιο σκοτεινά σημεία του μυαλού. Οι μυρωδίες και η υφή από τα γυάλινα βαζάκια μπλέκονται με τις αναμνήσεις. Θυμάσε τα παζάρια που έκανες στην Πόλη για να πάρεις αυτά τα 10 γρ. σαφράν που σχεδόν ευλαβικά τοποθέτησες κλωστή κλωστή σε ένα διάφανο κουτάκι, τον κουρκουμά που ο πωλητής στο Han El Hallili θα σου έδινε τσάμπα για ένα φιλί στο μάγουλο (ευτυχώς δέχτηκε και τον πλήρωσες), την ταντούρα που ο φίλος σου έφερε τρέχοντας στο ταμείο του κινέζικου σούπερ μάρκετ και έβαλε βιαστικά στο υπερφορτωμένο καλαθάκι κλείνοντάς σου το μάτι, το κίμινο που έφτασε μισό από την Ιορδανία αφού χύθηκε στην τσάντα σου και γαργάλισε τα ρουθούνια πολλών επιβατών της πρωϊνης πτήσης της RJ.
Μένω έκει ακίνητη μπροστά στο ντουλάπι... το χέρι αιωρείται για μια μόνο στιγμή και μέτα όλα ξεκαθαρίζουν, γιατί μέσα στις αναμνήσεις μπερδεμένες με φίλους, έρωτες, τοπία και αρώματα, υπάρχουν γεύσεις που θα είναι ο οδηγός μου.
Πώς μπορεί να έχω ξεχάσει πόσο υπέροχα δένει το σουμάκ με το γιαούρτι; Πρώτη φόρα που συναντηθήκα με αυτή την υπέροχη λεμονάτη γεύση ήταν σε ένα δίπατο μαγειρίο στην Πόλη, σε ένα πιάτο με Μαντί γαρνιρισμένο με γιαουρτάκι στολισμένο με σουμάκ και ρίγανη. Bliss in a comfort food plate.
Ανασκουμπώνομαι... Κιτρινόριζα, κόκκινο και πράσινο πιπέρι, τζίντζερ, λίγο λάιμ, 1-2 σκελίδες σκόρδο, γιαουρτάκι ή ακόμη καλύτερα γάλα καρύδας και η μια τόση δα κουταλίτσα λάδι που μου επιτρέπεται.μια χαρα!!. Μήπως να δοκιμάσω κάρυ με λίγη μουστάρδα και γλυκιά πάπρικα ή να παίξω με το masala tandoori; Καθώς οι ιδέες συνεχίζονται , αλοίβω με προσεκτικές κινήσεις τα φιλετάκια μου και τα βάζω στον φούρνο, μέσα σε πακετάκια από αλουμινόχαρτο. 20 λεπτά μέτα οι μυρωδίες είναι ακόμη εκεί, όπως και οι αναμνήσεις, ανακατεμένες , εκεί σε ένα πιάτο ζουμερά φιλετάκια κοτόπουλο γαρνιρισμένο με 2 αγαπημένα ταξίδια, μια κολλητή, πολύ γέλιο και ηλιόλουστες μέρες.
Οι απαντήσεις βρίσκονται πάντα εκεί,σε κάποιο ξύλινο κόκκινο ντουλάπι, διπλά στο ένα παράθυρο, μεσα ένα απρόβλεπτο βαζάκι με χειρόγραφη ετικετούλα " οι απλές χαρές της ζωής"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου