με αφορμή ένα λευκό σκουφί...Peking Part I & II

Είναι φυσιολογικό βάζοντας σκούφους και γάντια στην βαλίτσα με προορισμό την Μόσχα να αναπολείς ένα άλλο ταξίδι που πήρες μαζί το ίδιο σκουφί? Είναι δεν είναι, μου συμβάνει συχνά και μου συνέβει και τώρα.Αφορμή λοιπόν ένα λευκό σκουφί και το αποτέλεσμα παρακάτω...
Κίνα- Πεκίνο- Part I & II


Μέρος Πρώτο όπως και πρώτη φορα που πάτησα πόδι σε Ασιατικό έδαφος.

Νοέμβριος 2010 και μέτα από μερικές ώρες ασυνενοησίας με το ξενοδοχειο μου και 2 επαγγελματικά ραντεβού είχα ήδη την βεβαιότητα ότι τους ντόπιους θα μου πάρει καιρό να τους καταλάβω..Η στάση ανάμεσα σε υποτέλεια, ευγένεια και χαμόγελο που από μέσα μου σε βρίζω (πιθανά και απέξω μου αφού δεν καταλαβαίνεις τι λέω) με μπέρδεψε λιγάκι.. Ελάχιστοι μιλάνε καλά αγγλικά ενώ με τους περισσότερους αρκέστηκα στην παντομίμα και σε κάρτες με τον προορισμό μου γραμμένο στα κινέζικα.
Οι άνθρωποι στον δρόμο ήταν σχεδόν πάντα πρόθυμοι βοηθήσουν αν και σύντομα κατάλαβα ότι δεν λένε ποτέ όχι. Συνεπώς η απάντηση στο "ξέρετε πως να πάω εκεί είναι ναι ...και μετά σιωπή μαζί με ένα γλυκύτατο αμήχανο χαμόγελο....
Τα υπόλοιπα thump down, καυσαέριο, βρόμικη ατμόσφαιρα, κανένας σεβασμός στους κώδικες οδικής κυκλοφόριας..και επίσης φτύνουν όπου βρουν ..

Σαν τουριστάκι που σέβεται τον εαυτό του έκανα εννοείτε μερικά από τα βασικά «10 places to see went visiting Beijing»
1.Aπογορευμένη Πόλη . Το συναίσθημα με το περνάς την πύλη είναι σαρωτικό και σε κάθε γωνία με περίμενε λίγο ακόμη revovival του τελευταίου αυτοκράτορα Είναι τεράστια, μαγική και ότι ακριβώς είχα φανταστεί!! Έκανα την βόλτα με shortcuts βέβαια γιατί το μέγεθός της είναι πραγματικά ΜΕΓΑΛΟ. Best practise, ο αγγλόφωνος οδηγός που μου έδωσε και μερικές ιστορικές πληροφορίες τοποθετώντας τα πάντα σε ένα σωστό πλαίσιο.

2. Πλατεία Tian an Men με παράλληλη εμπειρία λογοκρισία " μην ρωτήσει κάνεις τι έγινε εδώ καθώς και τι συνέβη στο Θιβέτ, ίσως φύγετε νωρίτερα .."

3. Τemple of the heaven και την γύρω βόλτα στο πάρκο, όπου λάτρεψα τα ζευγαράκια κάθε ηλικίας που χόρευαν βαλς στο γκαζόν υπό τον ήχο κινέζικης live παρακαλώ μουσικής
και φυσικά το

4. Summer palace, το οποίο παραδέχομαι δημόσια ότι που άρεσε πιο πολύ από όλα και ταξίδεψα πραγματικά στο χρόνο κάνοντας βόλτα δίπλα στην λίμνη.

Παραλείπω κάτι "πάω πακέτο με το τουρ" επισκέψεις σε εργοστάσια μεταξιού κτλ.και γυρνόντας πίσω στεναχωριέμαι λίγο που μπήκα στην διαδικασία του γκρουπ παρόλο που γνώρισα μερικούς πολύ ενδιαφέροντες ανθρώπους.

Όσο για την πρώτη μου επίσκεψη στο silk market (αγορά για τα πάντα , απομιμήσεις και ντόπια) ... είχα πάει πολύ ανυποψίαστη και πέρασα από το πολιτιστικό σοκ στον παροξυσμό του παραζαρέματος σε dt... αποτέλεσμα λάθος εντύπωση για το μέρος.. η 2η φορά τα ξεκαθάρισε όλα (όπως συμβαίνει και σε πολλά άλλα πράγματα!!)


Ειδική μνεία στο φαγητό! Λάτρεψα!

Οσο πιο αυθεντικό κινέζικο τόσο πιο νόστιμο και τόσο πιο φτηνό. Μενού με εικόνες για να αποφεύγονται παρεξηγήσεις- άλλωστε πολύ πιθανά να μην μιλάει κάνεις στο μαγαζί αγγλικά- , περιπετειώδης διάθεση και με 15 ευρώ σκάσαμε στο φαγητό 6 γουρούνες....

Αντίβαρο τα ασύληπτα αισθητικής (και τιμών) εστιατόρια όπως το LAN, όπου η τέχνη και η μοντέρνα mix and match διακόσμηση που ακροβατεί στα όρια του κιτς παντρεύετε με την fusion chinese cuzine και σε κρατάει αιχμαλωτο για πάντα ...(αχχχχ)

Και κάπως έτσι έφτασε η ώρα για την επόμενη φορά.

Είτε μέσω Ευρωπαίου connection είτε μέσω αραβικού είναι ταλαιπώρια το ταξίδι ..ξεκινάς σήμερα και φτάνεις αύριο((αν και μπορείς να διασκεδάσεις τρελά μέσα σε ένα airbus a380) Και αυτές οι υπνηλίες που ακολουθούν σε άκυρες ώρες μπορεί να βοηθήσουν το jetlag να εξελιχθεί άσχημα.

Η πόλη του Πεκίνου είναι χωρισμένη σε ομόκεντρους "κύκλους" με κέντρο την απαγορευμένη πόλη . Στον 2 κύκλο είναι τα περισσότερα ξενοδοχεία καιbusiness center. Από εκεί ξεκίνησα και εγώ τις εξορμήσεις μου. Βόλτες που οδηγούσαν μερικές φορές σε μια πόλη γεμάτη ζωή και φώτα, άλλες φορές σε φτωχογειτονιές ξεχασμένες από το χρόνο και ίσως και τον θεό αλλά και μέρη βγαλμένα από το χτες.

Πρώτη εκρεμότητα..το Σινικό τείχος. Υπάρχουν 2 τμήματα με υποδομή , ανοιχτά στους επισκέπτες..προτίμησα το λιγότερο δημοφιλές και μου βγήκε μάλλον σε καλό. Λιγότερος κόσμος, ηρεμία και ΝΑΙ, οι δικές Great wall phοtos είναι λίγο διαφορετικές....
Η εμπειρία είναι απλά συγκλονιστική! Παρόλο που πήγα χειμώνα και αντί για καταπράσινους λόφους αντίκρισα άφυλλα δέντρα και χιόνι, η εικόνα ενός ατελείωτου τείχους που χάνετε στο βάθος του ορίζοντα είναι μοναδική. Κουραστική βόλτα καθώς είναι κακοτράχαλο και με πολλά σκαλάκια (ντροπή μου να γράψω κάτι τέτοιο για ένα κτίσμα 2000 ετών) άλλα με τα σωστά παπούτσια, υπομονή και καλή στρατηγική μπορεί κανείς να περπατήσει μεγάλο τμήμα του.. Εγώ δεν το έκανα.Η θερμοκρασία των -6 βαθμών παρά τον μεσημεριανό ήλιο και δύο τσακισμένα γόνατα ,δεν με βοήθησεκαι πολύ άλλωστε.. Ευχαριστήθηκα όμως σαν μικρό παιδί την ανάβαση με το τελεφερίκ...(προεδρικό παρακαλώ)

Silk market  Revisited  (the true experience)Κλειστή 6όροφη αγορά που κανείς μπορεί να βρει τα πάντα.. αναμνηστικά, αντίγραφα γνωστών σχεδιαστών, μεταξωτά, πέρλες, τοπικά ενδύματα...τα πάντα!
Μεγάλη attraction, οι ίδιο οι πωλητές...φωνάζουν , γελάνε, σε πειράζουν, όταν βαριούνται παίζουν μεταξύ τους με αυτοσχέδιες μπάλες και τρώνε πάνω στα εμπορεύματα τους Μερικοί μιλάνε πάνω από 6 γλώσσες- μια πωλήτρια μου είπε σε άπταιστα ελληνικά με καταπληκτική προφορά «έλα μέσα, πολύ καλά παπούτσια, χαμηλή τιμή μόνο για σένα»!!! μπήκα , τι να κάνω??
Το παζάρεμα επιβάλετε. Το σενάριο αρκετά τυποποιημένο. Πόσο κάνει ? 500 αλλά για σένα 350, πόσα δίνεις? – για αυτό όχι περισσότερα από 40 (!! Ναι ναι τόσο πρέπει να ρίξεις την τιμή...)- 40?? Εισαι τρελή?? Δεν ήξερα ότι στην Ελλάδα έχετε τόσο καλό χιούμορ (έξυπνο!) , δώσε μου 280 και είμαι κάλα Έλα πια είναι η τελευταία σου τιμή? – 60 αλλιώς δεν το θέλω..- έλα σε παρακαλώ δεν θα βγάλω τίποτα αν το δώσω τοσο..πια είναι η καλύτερη τιμή σου, θα στο δώσω 200. – 80 . και μετά απλά μουλάρωσα σε αυτή την τιμή. Μου είπε όχι, έφυγα από το μαγαζί, μετά από 4 δευτερόλεπτα με κυνήγησε, έριξε την τιμή σε 160 και τελικά κλείσαμε στα 90. Not bad
Story to be told..όταν δεν βρήκα τα σταράκια που ήθελα στο σωστό νούμερο, οι αθεόφοβοι τύπωσαν αυτοκόλλητο με το σωστό νούμερο , το κόλλησαν σε ένα άλλο και πήγαν να μου πουλήσουν.. όταν το κατάλαβα , το ξεκόλλησα και άρχισα να φωνάζω , ξεκίνησαν να βρίζονται μεταξύ τους..that was my exit line!
Η δεύτερη πάντως αυτή επίσκεψη κατέρριψε την αρχική εικόνα της φοβερής και τρομερής αγοράς και την έφερε στα σωστά της μέτρά. Είναι τουριστική, έχει πλάκα, μπορείς να βρεις πολύ φτη΄να δωράκια και μερικές καλές απομίμησης άλλα η ποιότητα δεν είνια και τόσο καλή! Μοναδική εξαίρεση ο όροφος με τα μεταξωτά και τα cashmere.

Και μιας και μιλάμε για ψώνια , έκανα και μια βόλτα στην Ερμού» του Πεκίνου... πλατύς πεζόδρομος γεμάτος κόσμο, επώνυμα μαγαζιά αλλά και καταστήματα με προσφορές ..από όλα είχε ο μπαξές..Εμεινα δε άφωνη με το πόσο κόσμο είχε το κατάστημα της apple (διώροφο, τεράστιο και απόλυτα φισκαρισμένο με κόσμο...λαικό προσκύνημα κανονικά..)
Στην αρχή και στο τέλος του δρόμου 2 κάθετοι με street food.

Ο μεγάλος και πιο τουριστικό δρόμος έχει μια τεράστια σειρά από πάγκους, πανομοιότυπους σε χρώματα και ύψος αλλά με πολύ διαφορετικά προϊόντα. dim sum,καραμελωμένα φρούτα , buns με γλυκιά ή αλμυρή γέμιση, ρύζι, nountles κτλ. Αυτά όσον αφορά τα συνηθισμένα, γιατί η φωτογραφική μου πήρε φωτιά όταν δίπλα στα σουβλάκια με κοτόπουλο, τοφου, γαρίδες ή καλαμάρια είδα αστερίες, ψάρια αγνώστων λοιπών στοιχείων και έντομα...

Δοκίμασα dim sum με καβούρι και ξίδι, κάποιο είδος τυλιχτού με λαχανικά και μοσχάρι καθώς μια παρέα Αμερικάνων δίπλα μου τσάκισε τους αστερίες και τις κινέζικους χουρμάδες.

Νόμιζα ότι βρισκόμουν στον παράδεισο μέχρι που ανακάλυψα και τον δεύτερο δρόμο με καντίνες.. Κρυμμένος , λίγο πιο σκοτεινός , σε ένα στενό σοκάκι, μόνο με ντόπιους. Τα φαγητά ακόμη πιο περίεργα και επιτέλους σταμάτησα να ακούω τους πωλητές να μου φωνάζουν "miss...lady come...banana" (προφανώς στον τουριστικό δρόμο οι δυτικές επισκέπτριες τρώνε μόνο πλήρως αναγνωρίσιμα τρόφιμα...). Φυσικά μύριζε λίγο άσχημα, φυσικά ήθελε διπλή δόση διάθεσης περιπέτειας για να φας από τους αυτοσχέδιους και έντονα φωτισμένους πάγκους, φυσικά και ήμουν η μόνη μη Κινέζα και με κορόιδευαν που έβγαζα φωτόα πάντα, φυσικά και ήταν απλά απίθανα!!!

Και την επόμενη μέρα, πρωϊνή βόλτα στα Χουτόνγκ, όπου Χουτόνγκ είδος παλιάς παραδοσιακής κατοικίας.. στενά πλινθόχτιστα δρομάκια με πόρτες που οδηγούν σε πολλά μικρά σπιτάκια και κάποιες άλλες σε μεγάλες κατοικίες με τέσσερα τμήματα. Το πιο τουριστικό κομμάτι είναι σχετικά καθαρό αλλά πραγματικό ενδιαφέρον βρήκα στα πιο απομακρυσμένα τμήματα, που παρά την σχετική βρομιά ήταν αυθεντικά.. Η βόλτα είναι καλύτερη με τα πόδια καθώς μπορείς να μπεις σε διαφορές γωνίες και να ανακαλύψεις κρυμμένα σημεία σε αυτά τα γραφικά στενά σοκάκια. Στιγμιαία ζήλεψα όσους κάναν βόλτα με τις άμαξες, κουκουλένοι με τις κουβερτούλες τους αλλά η μαγεία χάθηκε όταν είδα πόσα πολλά αμαξάκια περιμέναν σταθμένα, με τις ταπετσαρίες και τα καθίσματα σκισμένα και τις κουβέρτες χρησιμοποιημένες ξανά και ξανά και ξανά..Η βόλτα αξίζει όχι μόνο για την εικόνα της παλιάς κίνας , την αναζοωγονητική άυρα του ποταμού άλλα και για μια σύντομη επίσκεψη στον πύργο με τα τύμπανα και τον πύργο με τις καμπάνες.

Ακριβώς απέναντι από την είσοδο των χουτόνγκ βρίσκεταικαι η είσοδος για το Beihai park. Η ιδέα ενός πάρκου με λίμνη, νησάκι στη μέση και μια λευκή dagoda δεν θα μπορούσε να με αφήσει ασυγκίνητη. Ο κακός καιρός δεν με βοήθησε καθόλου να απολαύσω αυτή την...ρομαντζά αλλά είμαι σίγουρη ότι την Άνοιξη ή ακόμη και το φθινόπωρο το τοπίο θα είναι ονειρεμένο και μια βόλτα εκεί εμπειρία απόδρασης από την πόλη...

Οι μετακινήσεις πάντως ήταν εύκολες. Μετρό, ταξί και ποδαράκια....Για ώρες χωρίς κίνηση τα ταξί είναι ότι πρέπει. Είναι πολλά, σταματάνε με το παραδοσιακό τρόπο..σηκώνω χέρι στη μέση του δρόμου και είναι πάμφθηνα! 2-4ευρώ για διαδρομές μέσα στην πόλη.

Μετά το μετρό του Λονδίνου και της Μόσχας, αποφάσισα να μάθω και το μετρό του Πεκίνου! Πάμφθηνο – περίπου 0.30 cents την διαδρομή-όσες γραμμές και να αλλάξεις. Ιδιαιτερότητα , τα εισιτήρια χρησιμοποιούνται μόνο την μέρα της αγοράς και από στον σταθμό της αγοράς τους..
Γρήγορο, πρακτικό, με ανακοικώσεις στα αγγλικά, έμοιαζε τέλειο. Μέχρι που ξεκίνησε η απογευματινή ώρα αιχμής! Πως χωρέσαμε ΤΟΣΑ άτομα σε εκείνο το βαγόνι ακόμη δεν κατάλαβα.... Στριμωχτήκαμε, πατηθήκαμε, ζουληχτήκαμε, ζουπιχτήκαμε λίγο ακόμη...τα καταφέραμε..
Μεγίστη πολιτισμική ανακάλυψη...έβριζα τους Έλληνες αλλά ούτε οι Κινέζοι περιμένουν να μπουν μόλις κατέβούν όσοι έφτασαν.. και κάθονται μπροστά στις πόρτες ακίνητοι χωρίς σκοπό αποβίβασης..

Θα ξαναπήγαινα? Ναι. Έχω άλλωστε και μερικές ψιλοκεκρεμότητες με την πόλη Θα ήταν first priority venye? Οχι. Ειδικά αφού πάτησα το πόδι μου στηνShanghai και την λάτρεψα (this is "a to be continued" strory...)