Παρέες στον ηλεκτρικό, χαζογελάνε κι βγάζουν φωτογραφίες. Μέχρι η πρώτη "φούσκα διαλόγου" να πραγματοποιήσει θριαμβευτική εμφάνιση πάνω από ένα κεφάλι με ξέμπλεκα μαλλία {ουφ, ποιος δουλεύει αύριο}? Ένα βαγόνι τρέχει μουτρωμένο σε μια σκοτεινή σήραγγα.. Θα βγει σε λίγο στην επιφάνεια, άκεφο.. Η παρέα σπάει σιγά σιγά.
Οι τελευταίοι φτάνουν στο σπίτι. Η μάχη μόλις χάθηκε... Ρουτίνα- Νησί 1-0. Γιατί δεν καθίσαν για λίγο στο σαλόνι, με την αρμύρα να τους τραβάει το δέρμα, δεν τσακώθηκαν για το ποιος θα βάλει πρώτος after sun. Γιατί προτίμησαν να αδειάσουν την βαλίτσα, ο ένας πάει να βάλει πλυντήριο και ο άλλος ανοίγει το laptop.
-Έχεις ρούχα για αύριο? -Πεινάς? -Καληνύχτα.- Οχι αγκαλιά τώρα,κάνει ζέστη.
Πουφ... έκανε το νησί και χάθηκε...
Πέμπτη πρωί. Send receive ξανά και ξανά... Πάλι κόλλησε? Και εκεί που περιμένεις το πιο σημαντικό mail της μέρας, απροειδοποίητα, σχεδόν ξεδιάντροπα το χαμένο νησί επιστρέφει.. σε μορφή προσφοράς. Λες?? Μπα , έχεις δουλεια. Delete, και ξανά send receive.
Παρασκευή βράδυ και κάτι δεν σε αφήνει να κοιμηθείς... από που έρχεται αυτός ο ήχος? Πάλι αυτή η κόκκινη βαλίτσα είναι? Πάλι προσπαθεί να δραπετεύσει από το πατάρι? Αλλάζεις πλευρό (για λίγο)
Το επόμενο πρωί άλλη μια χαμένη μάχη. Η βαλιτσούλα χαμογελά χαρούμενη στο πόρτ μπαγκάζ. Σήμερα έχει και παρέα, μια πορτοκαλί ομπρέλα και 2 sleeping bags.
Ένα πεύκο σε περιμένει στην Εύβοια. Σε περιμένει εδώ και μέρες, πριν καν εσύ σκεφτείς ότι υπάρχει, αυτό ετοίμαζε την σκιά του για αυτό το σαββατοκύριακο, για σένα.
Τρέχεις στην παραλία, βουτάς στην θάλασσα σε ένα ατελείωτο διήμερο μακροβούτι που καταλήγει στα λευκά Κυριακάτικα σεντόνια σου.
-Μην σηκώνεσαι, θα σου φέρω εγώ νερό.
Μισόκλειστα μάτια, σκοντάψεις σε κάτι. Ο σάκος, άδειος, ξεχασμένος μπροστά την πόρτα. Χαμογελάς. Τον βάζεις στην θέση του, μέχρι την επόμενη φορά..
Πέμπτη πρωί. Send receive ξανά και ξανά... Πάλι κόλλησε? Και εκεί που περιμένεις το πιο σημαντικό mail της μέρας, απροειδοποίητα, σχεδόν ξεδιάντροπα το χαμένο νησί επιστρέφει.. σε μορφή προσφοράς. Λες?? Μπα , έχεις δουλεια. Delete, και ξανά send receive.
Παρασκευή βράδυ και κάτι δεν σε αφήνει να κοιμηθείς... από που έρχεται αυτός ο ήχος? Πάλι αυτή η κόκκινη βαλίτσα είναι? Πάλι προσπαθεί να δραπετεύσει από το πατάρι? Αλλάζεις πλευρό (για λίγο)
Το επόμενο πρωί άλλη μια χαμένη μάχη. Η βαλιτσούλα χαμογελά χαρούμενη στο πόρτ μπαγκάζ. Σήμερα έχει και παρέα, μια πορτοκαλί ομπρέλα και 2 sleeping bags.
Ένα πεύκο σε περιμένει στην Εύβοια. Σε περιμένει εδώ και μέρες, πριν καν εσύ σκεφτείς ότι υπάρχει, αυτό ετοίμαζε την σκιά του για αυτό το σαββατοκύριακο, για σένα.
Τρέχεις στην παραλία, βουτάς στην θάλασσα σε ένα ατελείωτο διήμερο μακροβούτι που καταλήγει στα λευκά Κυριακάτικα σεντόνια σου.
-Μην σηκώνεσαι, θα σου φέρω εγώ νερό.
Μισόκλειστα μάτια, σκοντάψεις σε κάτι. Ο σάκος, άδειος, ξεχασμένος μπροστά την πόρτα. Χαμογελάς. Τον βάζεις στην θέση του, μέχρι την επόμενη φορά..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου