Έχετε προσέξει ποτέ αυτές τις ενοχλητικές και ενίοτε μεγάλες ετικέτες στα ρούχα, που φαγουρίζουν , ξεπροβάλλουν απρόσκλητες και ακόμη και όταν ξεβάψουν τα γράμματα τους, και έχουν μαλακώσει από την χρήση, βρίσκουν τρόπο να κάνουν αισθητή την παρουσία τους;
Αυτές που αν δεν έχουν κοπεί με το που έχει αγοραστεί το ρούχο, άντε μετά την πρώτη χρήση σημαίνουν συνήθως 2 πράγματα:
"δεν με νοιάζει αρκετά να ασχοληθώ" (γενικα, με αυτό , με εμένα , με ό,τι) ή
"το αγόρασα γιατί με έπεισε η πωλήτρια, μάλλον δεν θα το φοράω συχνά αλλα ντρέπομαι να το πάω για αλλαγή".
Αν αυτή η ετικέτα δεν ήταν υφασμάτινη , ραμμένη με κλωστή , αλλά σκληρή, βαρία σαν πέτρα και κολλημένη μόνιμα στην πλάτη μας θα κάναμε το ίδιο;
Ενήλικη αλήθεια... το ίδιο ακριβώς κάνουμε...
Κρεμάμε ταμπελάκια σε όλους, ανεξαιρέτως ηλικίας ή φύλου. Σε όλους, ακόμη και στον εαυτό μας. Μερικά είναι όμορφα , "το γελαστό παιδι, σε medium size", η ψυχή της παρέας άλλα όμως όχι και τοσο κολακευτικά .. αντικοινωνικός, απροσάρμοστος (βγαίνει σε όλα τα μεγέθη) και θα αποφύγω να συνεχίσω , αναφερόμενη σε λοιπά περι σεξουαλικής ταυτότητας, καταγωγής κλπ. Ευγενικά ή επικριτικά τα ταμπελάκια ειναι έκει και μένουν εκεί να κοκκινίζουν το σβέρκο. Μερικές φορές δεν μας νοιαζει αρκετα να ασχοληθούμε, άλλες τα ξεχνάμε αλλά μας τα θυμίζουν οι γύρω μας, άλλες παρόλο που δεν μας ταιρίζουν πια , τα αφήνουμε εκεί, να μας πονούν.
Η πρώτη μου ετικέτα τοποθετήθηκε ολίγον άχαρμπα στον παιδικό αφρατούλη λαιμό μου και έκτοτε όσο και αν άλλαξα, όσο και αν η ζυγαρία άλλαξε γνώμη για μένα, αυτή έμεινε εκει. Απο πάνω καρφιτσώθηκαν πρόχειρα μερικές ακομη , οι οποιές συνήθως αφαιρούνταν μόνο και μόνο για να αντικασταθούν από μια άλλη. Και μόνο που το σκέφτομαι κουράζομαι.
Πως θα ήταν άραγε, αν είχαμε την σύνεση, την φρόνιση να μην τοποθετούμε ταμπέλες. Ποιος θα ήσουν σήμερα, πως θα με άφηνες να σε δω; εγω πως θα ήμουν; τι θα άλλαζα αφού δεν θα είχα ανάγκη να σετάρω ταμπέλα με συμπεριφορά ;
Ξεκινάμε άπο τα παιδιά μας, συνεχίζουμε στους φίλους μας, καταλήγουμε σε γνωστούς και συνεργάτες και τελικά ορίζουμε όλο τον κόσμο γυρω μας, τον κόσμο μας. Υπάρξη και ετικέτα, αλήθεια και ταμπέλα....
Μα η δική μου αλήθεια κρύβεται κάπου άλλου, κάπου τοσο φανέρα όσο και κρυμμένα, κάπου που δεν χρειάζονται ανοιχτά μάτια άλλα ανοιχτά μυαλά και ακόμη πιο ανοιχτή καρδία.
enought said
now please remove the label...
“Once you label me you negate me.”
― Søren Kierkegaard
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου