μπλε κουτί

Φόβος και κρυφός πανικός τυλίγουν όσους φτάνουν στην παραδοχή ότι ανήκουν στην κατηγορία των "ανικανοποίητων" . Το ανακάλυψα λίαν προσφάτως , παλεύοντας με ένα βαθύ στεναγμό και ένα  κόμπο που βόλταρε από το στομάχι στο λαιμό.

Οι ανικανοποίητοι δεν είναι (τουλάχιστον όχι κατ'ανάγκην ή ορισμό) αχόρταγοι, αχάριστοι, άπληστοι. Είναι απλά δυστυχείς και μπερδεμένοι..

Αναζητούν όλη τους τη ζωή από ένα μπλε κουτί γεμάτο φράουλες. Το κουτί πρέπει να είναι τετράγωνο και οι φράουλες ζουμερές και σφιχτές μαζί. Καριέρα, γνωριμίες, έρωτας, καθημερινές επιλογές, όλα .. Μόνο που στην πορεία της αναζήτησης βρίσκουν κουτιά άλλων χρωμάτων γεμάτα με ότι βάζει ο νους και μερικές φορές, ακόμη χειρότερα, το μπλε κουτί είναι άδειο (κάτι σαν το πουκάμισο και την Ελένη) ή έχει μέσα χαλασμένη πραμάτεια. 

Και ένα πρωί η ικανοποίηση συναντά το α το στερητικό , όταν βρίσκει όχι ένα navy blue αλλά ένα κίτρινο κουτί , καθ' όλα  όμως τέλειο γεμάτο με μικρές και πεντανόστιμες φράουλες της εξοχής.

Ο ανικανοποίητος νιώθει ότι ακροβατεί κάθε στιγμή. Ακροβατεί πάνω σε μια επιλογή,  πάνω στην συνοριακή γραμμή 2 κόσμων. Του κόσμου της παραδοχής της σχετικής αλήθειας και της ανάγκης για ηρεμία και ευτυχία και του μισόκοσμου του συμβιβασμού και της υπό ύποπτους όρους συναίνεσης . Μόνο που ποτέ δεν ξέρει από μια μεριά είναι το καθένα . 

Και αν η ζωή ήταν απλή , η απάντηση θα ήταν, προχώρα με τα χέρια ανοιχτά κρατώντας ισορροπία μέχρι να βρεις αυτό που ψάχνεις. Αλλά όπως λέει και μια φίλη.."what if the blue box does not exist? Then what? who will come to collect the black box of your life crash"

Σημείωση: Όλα τα πρόσωπα και οι καταστάσεις  δηλώνεται ρητά πως είναι φανταστικά, οποιαδήποτε ομοιότητα με υπαρκτό πρόσωπο είναι καθαρή σύμπτωση...