Τρίτη 23 Αυγούστου 2011


Ένας πολύ αγαπημένος φίλος μου θύμισε τις Parapluies de Cherbourg και την στιγμή που η Geneviève κοιτάζει το τρένο να φεύγει, νομίζω άκουσα μια φωνή να τραγουδά για τις ομπρέλες, τις πολύχρωμες, τοu Demy που ανοίγουν πάντα την καταλληλη στιγμη..
Ομπρέλες και ένας πολύ ενήλικο φθινόπωρο που αρνούμε πεισματικά να δω, όχι γιατι το καλοκαίρι ήταν καλύτερο...
Αναρωτιέμαι όμως αν κάποιος εκει έξω είναι ο Guy μου, είμαι η Geneviève η Madeleine του;